Veel te klein

Bjorn werd geboren, ik kon meekijken via een flap in het doek. Hij scoorde goed op de testen. We mochten meteen samen naar de uitslaapkamer. Er kwamen allerlei artsen bij ons langs en we kregen veel vragen. Wisten we de termijn wel zeker? Bjorn was namelijk veel kleiner dan kindjes rond deze periode hoorden te zijn en hij gedroeg zich ook niet naar zijn geboortetermijn.

Op een gegeven moment heb ik gezegd dat ze de echoscopist maar moesten vragen of de termijn klopte. Dit bracht de nodige onzekerheid met zich mee. Ook omdat verpleegkundigen hierin elkaar tegenspraken. De arts kwam later alles uitleggen. Bjorn was niet alleen prematuur, maar ook dysmatuur (te licht voor zijn geboortetermijn, 2036 gram).

Weinig energie

Bjorn had weinig energie en liet daardoor niet de dingen zien die hij voor zijn leeftijd moest kunnen. Hij kon zijn temperatuur niet zelf houden en was op een gegeven moment 34 graden waarna hij snel op een warmtebedje moest, dit noemen ze een open couveuse. Hij was ook te zwak om zelf te kunnen drinken. Zowel aan de borst als aan de fles lukte het hem niet. Hij kreeg vrij vlot sondevoeding en een speentje zodat hij het zuigen kon oefenen. Verder sliep hij.

Aangezien Bjorn ons eerste kindje was hadden wij niet goed door dat Bjorn zo klein was. We zagen dat hij anders was dan de baby’tjes die je op tv zag en dat was kort wennen. Maar al heel snel was Bjorn voor ons Bjorn. Wij lachten ontzettend om zijn gekke bekken en hoe hij deed. Er werd had gewerkt aan het drinken aan zowel de borst met een lactatiekundige als aan de fles met de prelogopedist.

Uiteindelijk werd Bjorn zijn tongriempje geknipt waarna hij stukken beter ging drinken. Dit voelde als een echte overwinning. Van 2 slokjes drinken ging hij opeens naar 13 slokken drinken. De eerste mijlpaal was binnen. Echter kostte het oefenen met drinken en het badje eens in de 2 à 3 dagen hem veel energie waardoor hij de rest van de tijd alleen maar sliep. Behalve in de nacht. Daarin had Bjorn een huiluurtje waarin hij niet kon slapen.

Ik herinner me nog goed dat een van de nachtverpleegkundigen tegen me zei: “Premature/dysmature kindjes zijn over het algemeen slechte slapers”. En dat hebben we gemerkt. Bjorn is ondertussen bijna 4 maar komt nog regelmatig ’s nachts uit bed.

Na 11 dagen naar huis

Uiteindelijk na 11 dagen mochten we het ziekenhuis verlaten. Bjorn moest nog goed warm gehouden worden met 2 kruikjes. Hij had nog steeds sondevoeding maar kon ondertussen goed uit een flesje drinken en uit de borst. We hadden een voedingsschema mee gekregen wanneer we wat moesten geven en mochten van daaruit afbouwen. De lactatiekundige bleef op de achtergrond beschikbaar. Thuis bloeide Bjorn ontzettend op. Hier kreeg hij, en ook wij, de rust die we in het ziekenhuis niet hebben ervaren.

Na een week heb ik de sonde eruit getrokken en in een paar weken dronk hij volledig uit de borst en kreeg 1 flesje per dag om het flesdrinken niet te verleren. Wij waren nog erg onzeker of hij wel genoeg dronk dus gaven hem een flesje na om er zeker van te zijn dat hij genoeg kreeg. Hij dronk het allemaal op.

Bij de eerste controle bij de kinderarts bleek dat Bjorn meer dan genoeg binnen kreeg en we geen flesje na mochten geven. Zolang hij niet ging huilen was het goed. Hij was flink gegroeid en alles zag er goed uit. Hij kon alleen zijn temperatuur nog niet goed houden.

Slapen, drinken en buidelen

De eerste maanden van Bjorn zijn leven heeft hij geslapen, gedronken en gebuideld. Wij zaten aan huis gekluisterd. Het was winter en we wisten niet hoe we naar buiten moesten gaan. Kruiken in de kinderwagen mocht niet en er was gezegd dat hij maar kort in de wandelwagen kon vanwege de ondertemperatuur. Gelukkig kregen we van iemand de tip om hem met de draagdoek en een draagjas mee te nemen. Snel een draagjas gekocht, en na uitleg van de draagdoekconsulent, kwam het omslagpunt. Van een opgesloten bestaan konden we weer naar buiten.

Nu konden we eindelijk weer een boodschap gaan doen of een rondje wandelen. De eerste keer in de supermarkt moest ik huilen omdat ik zo blij was weer op pad te kunnen (het was ondertussen februari).

Anders behandelen

Dingen die wij in Bjorn zijn tijd vooral lastig vonden was dat mensen niet goed begrepen dat we Bjorn anders moesten behandelen. Zo kreeg ik op een gegeven moment het verzoek om Bjorn wakker en uit bed te zien. Dat was bij Bjorn gewoon niet mogelijk omdat hij enkel wakker was als hij een voeding kreeg en verder sliep. Ook had hij een speciaal dieet en een strikt slaapschema wat bij opa’s en oma’s en de opvang soms weer lastig was. Ik vond het lastig om dit elke keer uit te moeten leggen.

Bjorn zijn controles bleven goed. Hij mocht al snel van de prematuur-/dysmatuurlijn af naar de “normale” lijn. Hij had enkel peuterastma en koemelkallergie waardoor hij speciale medicatie en voeding kreeg en ik op een koemelkvrij dieet stond. Ondertussen is hij hier overheen gegroeid. Bjorn is een actieve, drukke, leergierige, ondernemende, eigenwijze en vrolijke jongen geworden met helemaal zijn eigen wil. Hij laat zich niet beïnvloeden en gaat volledig zijn eigen gang. In december gaat hij op de basisschool starten en gaan wij een nieuwe uitdaging aan.