Tjebbe: “Na twee weken in het VU te hebben gelegen met veel buidelen, infecties, zorgen en Ronald McDonald Huis mochten we samen met de tweeling naar het OLVG Oost. Hier kwamen wij terecht in twee familiekamers, waarbij de tussendeur open kon en die zo lang als wij daar hebben gewoond ook open is geweest. De eerste nacht als gezin onder één dak was bijzonder en zullen we nooit vergeten.”

Samen aan onze reis beginnen

Tjebbe: “Polle had een heftige start door gemaakt met infecties, een laag gewicht en andere complicaties, waardoor mijn vriendin het een beetje spannend vond om bij hem te zijn, dus sliep ik op zijn kamer. Alle piepjes, alarmen en vooral verborgen reflux waren intens.

We werden begeleid volgens het zorgconcept Family Integrated Care en langzaamaan konden we de piepjes wat meer loslaten. Aan de andere kant hebben we juist ook een hele bijzondere tijd mogen hebben in het ziekenhuis, wat voor twee maanden echt ons thuis was. In de kamer waren de thema’s veel voeden (24x per dag), kolven, videobellen en samen aan onze reis beginnen. Wij kunnen ons niet voorstellen hoe het zou zijn geweest indien wij niet samen zoveel bij onze kinderen hadden kunnen zijn.”

Onze woonkamer

Tjebbe: “Het ziekenhuis voelde 100% als onze woonkamer en zonder de begeleiding van alle dokters, verpleegkundigen, therapeuten en de psycholoog hadden onze kinderen, maar ook wij, zeker niet kunnen staan waar wij nu staan. Het samen leren wassen, voeden, buidelen en aandacht geven aan deze kleine mannetjes was fijn en ging voor  ons gevoel op een snelheid die wij aankonden.

De verpleging voelde aan als familie in die COVID-tijd. Gelukkig konden we met vallen en opstaan steeds meer taken op ons nemen. Het zorgen voor zulke kleine kindjes is logischerwijs naast fijn ook een beetje spannend. Fragiel met al die plakkers op die lijfjes, korte nachten en het je afvragen wat jouw kindjes op dat moment, maar ook later, mee zullen krijgen van deze tijd.” 

Complete liefde en een band ervaren

Tjebbe: “De band die mijn vriendin met onze zoontjes had was in de eerste maanden tot zelfs jaren, een band waarbij het voelde alsof het (nog) niet helemaal haar eigen kinderen waren. Een band zoals je die bij veel ouders met premature kinderen, dan wel die gehaald zijn met een keizersnede, schijnt te zien. Dit neemt niet weg dat je je wel 100% in kan zetten voor jouw kind, maar nog niet de complete liefde en band kan ervaren.

Toen dit gevoel na een jaar wel echt volledig kwam, was dit echt een zegen. Nu is Charlotte echt hun trotse moeder. We gunnen op dit punt alle ouders veel uitleg en hulp naast alle opvoedtaken, want de schaamte en het verdriet rondom dit thema kunnen intens zijn. De psycholoog en EMDR-therapie in het ziekenhuis hebben ons beiden ontzettend geholpen op dit punt.”

Kleurrijk en leergierig

Tjebbe: “Nu zijn Polle en Flip vier jaar oud. Blij en gezond. Recent zijn we drie maanden op reis geweest, net voordat ze aan de basisschool zijn begonnen. Polle, die als eerste ‘gehaald’ moest worden omdat hij geen voeding meer kon krijgen uit de navelstreng, is een enorm sociaal en kleurrijk mannetje en de vechter van de twee.

Het enige waaraan je volgens ons kunt zien dat hij prematuur is, is dat hij de kleinste van de klas is. Wellicht heeft hij zijn drukke karakter en zijn kortere concentratie hier ook nog deels aan te danken. Flip is de grotere van de twee en een heel leergierig, vrolijk mannetje die de wereld wil begrijpen. Hij vraagt vaak: waarom, papa, waarom? Hij bouwt graag dingen en leest boekjes. Hij kan heerlijk op zichzelf zijn en zich verbazen over de wereld.”

Gedragen voelen in het leven

Tjebbe: “Het is onze volledige overtuiging dat de zorg zoals wij die gehad hebben vierkant terug wordt verdiend door de maatschappij, omdat de kinderen het beter kunnen doen en zich meer gedragen zullen voelen in het leven.

Eenmaal thuis hebben wij als ouders mogen ervaren dat we, ondanks nog spannende momenten en sondevoeding, stapje voor stapje vooruit konden gaan. We mochten altijd al onze vragen nog blijven stellen en bij twijfel waren we altijd welkom om langs het ziekenhuis te gaan. Dit doorlopende contact voelde warm en gaf vertrouwen. Het klinkt wellicht gek, maar wij kijken terug op een hele fijne en geborgen periode met Family Integrated Care die tegelijkertijd ook spannend was. We zijn hier ontzettend dankbaar voor en dit gunnen wij iedereen!”