Voor het eerst in papa’s armen

Een hoogtepuntje was zondag 7 december 2014. De dag waarop Charlie voor het eerst in de armen van haar papa lag. Drie weken na haar geboorte. Charlie ontwikkelde zich op haar manier prima. In de éénendertigste week voelde ze zich niet zo fit. Het bleek een infectie te zijn, waarvoor ze direct antibiotica toegediend kreeg. Het zorgpersoneel was scherp en handelde snel. De uitslag van de test was nog niet binnen, maar voor de zekerheid gaven ze al antibiotica. Risico’s nemen deden ze niet. 

Overdracht naar Nederland

Charlie was van de volledige beademing af, maar kreeg nog wel ondersteuning door middel van een CPAP-maskertje die ervoor zorgde dat er continue lucht in haar neusje ging. De dagen in december verliepen redelijk rustig. We kregen af en toe bezoek van onze ouders en kerst kwam dichterbij. Op de achtergrond werd er in het ziekenhuis al gesproken over een overdracht naar Nederland. Ze waren al bezig met een plan van aanpak, maar ze lieten haar nog niet gaan zolang ze er niet van overtuigd waren dat Charlie de reis aan zou kunnen.

Londen paste me

Ik werd al nerveus bij het idee dat we terug moesten gaan naar Nederland. Ik wilde mijn veilige cocon niet verliezen. We hadden zoveel rust in Londen. Vrijwel niemand om ons heen, behalve de mensen die hun uiterste best deden om Charlie er bovenop te krijgen en die ons ondersteunden. Misschien lees je dit en denk je hoe is dat mogelijk. Zoiets heftigs meemaken op een plek waar je niet bekend bent en waarbij je naaste omgeving niet naast je staat. Maar ik voelde me zo thuis in Londen. Ik wilde er niet weg. Het leven in Londen paste me goed.  

Cadeautjes van de kerstman

Het was kerst. Kerstmis 2014. Een kerst om nooit meer te vergeten. De lichtjes op straat in Londen. De mensen in de stad waren druk met inkopen. De prachtige etalages van Harrods en alle andere mooie warenhuizen en winkels. Winter Wonderland in Hyde Park. We deden onze boodschappen bij de Tesco. Een hele grote supermarkt op de hoek van de straat bij onze studio. We kochten een mini- kerstboompje en kozen voor de ‘speciaal voor kerst samengestelde’-ovengerechten, zodat we er nog iets van konden maken in ons piepkleine keukentje.

Op eerste kerstdag kwamen we bij Charlie in het ziekenhuis en bleek dat de Kerstman was langsgekomen. Charlie was goed verwend met leesboekjes en een gebreid kerstmutsje. De sfeer in het ziekenhuis was zoals je het in kerstfilms ziet en wat we voor mijn gevoel in Nederland toch echt missen. We maakten er met het zorgpersoneel, wat tijdens kerst dienst had, een mooie tijd van.

Van couveuse naar een open bedje

Eind december mocht Charlie van haar couveuse verhuizen naar een open bedje. Ze lag hierdoor niet meer op de Intensive Care. Ze was klaar voor Medium Care. Wat waren we trots. Onze kanjer. Haar oogjes gingen vaker open. Steeds minder slangetjes en pleisters in haar gezicht. Er kwam iets meer ‘interactie’ en langzaam begon ze op een baby’tje te lijken. 

Oudjaarsavond

Op Medium Care vierden we met Charlie oud en nieuw. Laat op de avond gingen we naar het ziekenhuis en op 1 januari 2015 00.00 uur lag Charlie in mijn armen en wensten we elkaar een gelukkig, maar bovenal een gezond 2015 met heel veel hoop, liefde en vertrouwen voor dit kleine grootste wondertje. Terug naar Nederland gaan, daar dacht ik nog even niet aan.

Hoe start het nieuwe jaar voor Ilse, haar partner en Charlie? Je leest het in haar nieuwe blog.

Ilse Vroegh

Moeder van mijn fantastische dochter Charlie. Een bijzonder meisje met een bijzonder verhaal. Ze heeft mijn leven verrijkt en mij mens gemaakt. Met liefde, trots en veelal optimisme vertel ik jullie graag over haar indrukwekkende start en mijn leven met dit wonder.