De juffen waren begripvol en haalden alle trucjes uit de kast om Charlie af te leiden of lieten dan eerst nog even een puzzel of knutselwerkje aan papa of mama zien. Dat werkte voor even. Zodra ze in de gaten kreeg dat de les bijna zou startte en wij de klas moesten verlaten, dan kwamen de tranen weer.

Ruim twee jaar lang was dit iedere ochtend het geval. Ik ben denk ik een redelijk nuchtere en rustige moeder en we bleven niet eindeloos ‘soebatten’, maar fijn is anders wanneer je de klas uitloopt en je jouw kindje in paniek achterlaat. We hielden ons vast aan de berichtjes die we kort daarna van de juf kregen met de boodschap dat ze weer rustig was en lekker zat te spelen.

Hechting tussen moeder en kind

Ik heb me vaak afgevraagd hoe de hechting tussen moeder en kind zich zou ontwikkelen bij een kindje dat op tijd geboren is. Een kindje zonder speciale behoeftes. Zou dit dan makkelijker gaan? Zou ze mij dan makkelijker kunnen loslaten? Ik heb er zelf geen boeken over gelezen of internet afgestruind, maar bij toeval heb ik weleens wat gesprekken hierover gevoerd met mensen met een spirituele achtergrond. Ik hoorde vaak dat er wel degelijk meer behoefte is aan een stuk hechting tussen moeder en kind bij te vroeg geboren kinderen, omdat ze dat in de buik deels gemist hebben.

Uitgedaagd om te leren

Naarmate Charlie ouder werd, ging het gelukkig steeds beter. In groep 3 zat Charlie beter in haar vel. Ze werd uitgedaagd om te leren. Daar was ze enorm aan toe. Haar spraak- en taalontwikkeling verliep snel en de nieuwsgierigheid om te leren was er altijd. Meer dan op dat moment eigenlijk nodig was.

Alles om lichamelijke ontwikkeling te bevorderen

Twee keer per week kreeg ze gymles en één keer in de week had ze zwemles in het therapeutisch zwembad op school. Daarnaast had ze minimaal twee keer in de week fysiotherapie bij revalidatiecentrum Blixembosch. Vrijwilligers van de school brachten de kinderen intern over en weer van school naar Blixembosch. Perfect geregeld.
Charlie heeft vanaf haar tweede jaar tot op de dag van vandaag dezelfde fysiotherapeut op Blixembosch. Wanneer er aandachtspuntjes waren dan hadden wij onderling contact met haar om af te stemmen wat er eventueel aangepast zou moeten worden of wat wij thuis zouden kunnen toepassen om de lichamelijke ontwikkeling van Charlie te bevorderen.

De planbespreking

Twee keer per jaar werd er een planbespreking georganiseerd. Hierbij waren standaard de revalidatiearts, de fysiotherapeut, de ergotherapeut, de juf en wij zelf aanwezig. In deze bespreking werd besproken hoe het afgelopen half jaar verlopen was en welke eventuele hulpmiddelen voor Charlie werden toegevoegd. Ook werden er nieuwe doelen gesteld voor het komende half jaar.

De hulpmiddelen die bij Charlie aan de orde waren/zijn: een looprekje, een statafel om haar spieren op te rekken, een aangepast stoeltje op school en bij lange afstanden een rolstoel.

De controles van Charlie zijn bij verschillende partijen altijd goed verlopen. Uiteraard waren er tussendoor ook de nodige controle afspraken in het ziekenhuis. Omdat de lichamelijke ontwikkeling bij Charlie anders verliep dan standaard werden er twee keer per jaar heupfoto’s gemaakt om zo de stand van de heupen te blijven volgen.

Veel mensen om haar heen

Bizar om te zien hoe een kind het allemaal maar normaal vindt, omdat het niet anders gewend is. Op school waren er de juffen, de assistentes voor onder andere ondersteuning bij toiletgang of het omkleden voor de zwemles en de vrijwilligers om Charlie naar therapie te brengen. Artsen, therapeuten en andere medische specialisten. Altijd veel mensen om haar heen. Maar ze heeft altijd geweten dat ze het nodig had en dat ze allemaal het beste met haar voor hadden.

Bewonderenswaardig

Ik heb er veel van geleerd. Met name de kracht die een kind in zich heeft. Ik vind dat bewonderenswaardig. En dan de mensen die al het werk doen. Alles om jouw kind van alle gemakken te voorzien. Die met passie en heel hun hart voor jouw kind zorgen. Ze zouden stuk voor stuk een lintje moeten krijgen.

Hoe ontwikkelt Charlie zich verder? En waar houdt ze zich het liefst mee bezig op school?  Je leest het in een volgende blog van Ilse.

Ilse Vroegh

Moeder van mijn fantastische dochter Charlie. Een bijzonder meisje met een bijzonder verhaal. Ze heeft mijn leven verrijkt en mij mens gemaakt. Met liefde, trots en veelal optimisme vertel ik jullie graag over haar indrukwekkende start en mijn leven met dit wonder.