Ervaringsverhalen van anderen uit de Care4Neo Community kunnen je herkenning bieden, realiteit en hoop.
Ilse blogt...
-
Een trotse tiener in huis
Op het moment dat ik deze blog schrijf is het wat hectisch in mijn leventje. We hebben onlangs de verjaardag van Charlie gevierd. Ik heb nu een trotse tiener in huis en dat laat ze maar wat graag weten! We hebben taartjes gegeten, cadeautjes uitgepakt en gezongen. Ze heeft intens genoten. Deze verjaardag komt in het bijzonder bij mij binnen. Ieder jaar weer brengt het me even terug naar waar het allemaal begon. De prille start van haar leven. Maar nu, nu is het tien jaar geleden.
Meest bijzondere herinnering
Charlie is op maandag 17 november 2014 geboren. Midden in de nacht kwam zij om 04.16 uur Londense tijd op de wereld. Ieder jaar weer word ik in de nacht van haar verjaardag rond die tijd wakker en herbeleef ik alles wat er gebeurde. Het is niet dat ik daar met angst of verdriet op terug kijk, integendeel! Het is de meest indrukwekkende en meest bijzondere herinnering in mijn leven so far.
Charlie’s ‘to do list’
Het heeft er dit jaar ongetwijfeld mee te maken dat onze reis naar Londen gepland staat en langzaam dichterbij komt. Terwijl ik nu achter de laptop zit te typen kijk ik op mijn bureau naar een plattegrond van Londen en daarbij ligt de ‘to do list’ van Charlie. In grote letters staat er ‘ziekenhuis’ op geschreven. Charlie wil tijdens deze trip alles beleven zoals wij destijds gedaan hebben. Ze wil naar het ziekenhuis, ze wil zien waar we hebben gewoond, ze wil weten waar we onze boodschappen deden en waar we haar tijdelijke paspoort regelden bij de Nederlandse Ambassade, gelegen aan Hyde Park.
Voor mij wordt deze reis echt een ‘trip down memory lane.’ Daar horen dan ook de ‘mixed feelings’ bij en dat mag er ook gewoon zijn.
Ik heb onlangs het Chelsea and Westminster Hospital in Londen gemaild om aan te kondigen dat wij naar Londen komen en om te polsen of ze na tien jaar nog wel weten wie we zijn. Niet veel later ontving ik een reactie van de receptioniste van de NICU afdeling waarin ze schreef dat ze ons zeker niet vergeten zijn en dat ze het fantastisch vinden dat we weer terug komen naar het ziekenhuis. Er zijn in tien jaar tijd natuurlijk wel wat wisselingen onder het personeel geweest, maar de ‘vaste ploeg’ is er nog.
Nog vijf nachtjes slapen
De stad waar ik twee maanden gewoond heb. De plek waar ik me destijds niet eerder zo thuis heb gevoeld. Nog vijf nachtjes slapen en dan ben ik weer terug. Ik laat het op me af komen en ik kan niet wachten om meegezogen te worden in de sfeer van deze bijzondere stad. Het is de tijd van de kerstlichtjes, de prachtige etalages, Winter Wonderland en nog zoveel meer wat deze bruisende stad te bieden heeft.
Nieuwe online training
In mijn volgende blog ga ik uiteraard zoveel mogelijk delen over hoe we dit alles ervaren hebben. De trouwe lezers van mijn blog weten dat wel. Mocht je niet op de volgende blog kunnen wachten, volg dan mijn Instagram pagina ilse_vroegh of luister naar de Ilse Vroegh Podcast.
Hierin neem ik je eveneens mee in de ontwikkelingen van mijn nieuwe online training die in het teken staat van hulp bieden aan de vrouw bij het helen en verwerken van ervaringen op het gebied van onder andere een vroeggeboorte, een ziek geboren kindje, een moeilijk zwangerschapstraject of een bijzondere bevalling. Mijn missie is met name de automatische piloot in jezelf los te laten en je te brengen naar de allerbeste versie van jezelf.Dat verdienen we tenslotte allemaal en zo ben je een prachtig voorbeeld voor jouw kind!
See you soon!
Liefs,
Ilse