Wij zijn er de hele reis van klein naar groot. Om jouw belangen te behartigen als je te vroeg, te licht en ziek geboren was.
Ondanks mijn vroeggeboorte kan ik dankzij ondersteuning toch meedoen
Ondanks mijn vroeggeboorte kan ik dankzij ondersteuning toch meedoen
Door Danielle van Hooff (volwassen prematuur)
Door Danielle van Hooff (volwassen prematuur)
Ik ben Danielle van Hooff en ben op het moment van schrijven bijna 49 jaar. Op 27 februari 1976 werd ik na 33 weken zwangerschap te vroeg en dysmatuur (te laag geboortegewicht) geboren. Ik woog toen 800 gram en was 32 centimeter lang. Toen ik net 5 dagen oud was, moest ik al geopereerd worden aan mijn maag. De reis die volgde, was ook niet altijd even makkelijk. Ondanks alle tegenslagen en beperkingen sta ik inmiddels positief in het leven en laat ik me niet tegenhouden door mijn beperkingen.
Een half jaar in de couveuse
De artsen waren bang dat ik het niet zou overleven, maar op 3 september 1976 kon ik, tegen alle verwachtingen in, eindelijk naar huis. Ik had toen een half jaar in de couveuse gelegen en woog 2900 gram.
In mijn leven ben ik heel vaak geopereerd en ben ik vaak ziek geweest. Ik was als baby al een vechter en ook nu geef ik niet op. Door de moeilijke start zijn mijn pezen en spieren niet goed ontwikkeld, zie ik maar met één oog en ben ik slechthorend. Omdat het lichamelijk niet altijd even goed gaat, slik ik medicijnen die mij ondersteuning bieden.
Uit de put door handbiken
Een paar jaar geleden heb ik het handbiken (een met de handgestuurde fiets) ontdekt en dat heeft ervoor gezorgd dat ik niet meer zo vaak in de put zit. Ook zorgt het ervoor dat ik iet alleen bezig ben met het uitvallen van mijn lichaamsfuncties, maar juist kan focussen op wat ik wel kan.
Door met mijn handbike tochtjes te maken kan ik ontspannen en ben ik minder somber. Ik ben hierdoor sterker geworden en kom meer buiten. Dit doet mijn weerstand goed
Regelmatig ga ik met mijn aankoppel handbike boodschappen doen, op bezoek bij vrienden, naar de fysiotherapeut, apotheek, huisarts en het ziekenhuis. Het levert mij vrijheid op en maakt dat ik zelfstandig van de ene naar de andere plek kan. Daarnaast maak ik tochten met vrienden en train één keer per week bij de handbikeclub van Wielervereniging Breda.
HandbikeBattle in Oostenrijk
In 2018 deed ik voor het eerst mee met de HandbikeBattle in Oostenrijk. Ik maakte deel uit van het Libra team van revalidatiecentrum Blixembosch in Eindhoven en Leijpark in Tilburg.
In 2019 deed ik nog een keer mee. Dit keer als lid van het ZeeBra team van revalidatiecentrum Revant in Breda en Goes. Als je via een revalidatiecentrum meedoet aan de Handbike Battle, train je samen met het team en maak je tochten met je buddy. Er zijn veel revalidatiecentra in Nederland die deelnemen aan de HandbikeBattle. Dit heeft er zelfs toe geleid dat enkele oud-deelnemers nu wereldkampioen en/of Olympisch kampioen zijn geworden.
In 2020 en 2021 ging de HandbikeBattle door corona niet door. In 2022 wilde ik weer deelnemen, maar jammer genoeg was ik na een zware operatie nog niet fit genoeg.
Gelukkig kon ik in 2024 weer meedoen en heb ik, dit keer als individuele deelnemer. Dit keer met een elektrisch ondersteunde handbike, omdat mijn pezen en spieren de laatste jaren achteruit gegaan zijn. Op deze manier kon ik toch met plezier de berg op gegaan. Na binnenkomst was ik trots op mezelf, want mijn buddy en ik hadden de tijd met 4 uur verbeterd.
Een flinke uitdaging
De HandbikeBattle is een zware tocht van 21 kilometer in het Kaunertal. Het gaat bergop van Feichten op 1287 m naar de Ochsenalm op 2150 m. Er zijn stijgingen tot 16%. Tijdens de HandbikeBattle ga je helemaal omhoog, alleen op armkracht!
Om boven te komen is het noodzakelijk om veel te trainen. Dit doe ik in de verre omgeving van Breda, maar ook binnen met de handbike op de Tacx (je kunt dit vergelijken met een hometrainer). Om het bergopwaarts fietsen te oefenen, ga ik de heuvels van Limburg in. Ook ga ik regelmatig naar de Posbank of Twente. Tijdens mijn tochten leg ik vele kilometers af.
Ook meedoen?
Lijkt het je leuk om ook een keer mee te doen met de HandbikeBattle? Dat kan in een team van een revalidatiecentrum of als individuele deelnemer. Zelf ben ik daar flink voor uit mijn comfortzone moeten komen. Ook moest ik naar de sportschool om aan krachttraining te doen, iets wat ik nog niet eerder had gedaan.
Ik ben veel uitdagingen aangegaan waarvan ik van tevoren dacht dat ik nooit iets zou bereiken. Maar al drie keer heb ik de zware tocht volbracht. Het heeft mij geleerd dat je lichaam ondanks alle beperkingen meer aan kan dan je denkt. Daarnaast heeft het mij veel plezier en positieve afleiding gebracht. Daardoor vind ik het nu leuk om te sporten. Ik heb meer zelfvertrouwen gekregen en ook weer zin om te leven.
Zo zie je maar: ik worstel in mijn leven met heel veel tegenslagen, maar heb ze overwonnen. Ook heb ik leren accepteren dat ik nooit kan doen wat sommige andere mensen doen. Tot slot heeft het mij plezier in het leven gegeven. Herken je je in mijn verhaal? Dan kan ik je van harte aanraden dit ook een kans te geven.
Probeer het maar!